هست شب یک شب دم کرده و خاک
رنگ رخ باخته است.
باد نوباوه ی ابر از بر کوه
سوی من تاخته است.
هست شب همچو ورم کرده تنی گرم در استاده هوا
هم از این روست نمی بیند اگر گمشده یی راهش را
با تنش گرم بیابان دراز
مرده را ماند در گورش تنگ
به دل سوخته ی من مانند
به تنم خسته که می سوزد از هیبت تب!
هست شب. آری شب. 

(نیما)

نظرات شما عزیزان:

فرید&روژین

ساعت3:32---6 بهمن 1390

[وب سایت]

mersi ke sar zadin, webe zibayi darin

رکسانه

ساعت3:04---6 بهمن 1390

[وب سایت]

مرا از یاد خواهی برد؟نمیدانم.ولی میدانم از یادم نخواهی رفت...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: