کاش دستی از فراسوی افق، گوش سنگین زمان را میکشید، هم زبانی میرسید از راه دور، طعم تنها بودنم را میچشید

.

.

.

چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم / بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ای این روزگارم

.

.

.

بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه، چشمانت را از من دور کند و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد

.

.

.

دلم خوش بود که یارم باوفا بود، کمی از زندگیش از آن ما بود، ولی افسوس که فکر ما غلط بود، که زنگ تفریحش احساس ما بود

.

.

.

فروغ چشم پرآبم تو هستی، دلیل بیتابیم تو هستی، اگر چه آدمی ناچیز هستم، خدارو شکر دنیایم تو هستی 

.

.

.

در آغوشم که میگیری، آنقدر آرام میشوم که فراموش میکنم باید نفس بکشم

.

.

.


یه گلدون پر از گل ما تو، تو هم مال من، دیدی باز گول خوردی تو یه گلدون داری و من یه دنیا گل

.

.

.

دست از پا خطا کنی تعویض میشوی! همین حوالی کسی شبیه توست، این است پیام عشق های امروزی

.

.

.

دائم برای دیدن هم دیر میکنیم، وقت قرارها همه تاخیر میکنیم، اول برای عشق همه تند میرویم اما وسطش همه گیر میکنیم.

.

.

.

از تمام دار دنیا ، تنها یک چیز دارم : دوستت !
.

.

.

فانوس شب وداع ، با هر سوسو / می گفت که آن کوچه ی رویایی کو / او بود و کمی شعر و هوایی ابری / امروز نه ابریست ، نه شعریست ، نه او !

.

.

. 

کارگر خسته ای سکه ای از جیب کت کهنه اش درآورد تا صدقه دهد ، ناگهان جمله ای روی صندوق دید و منصرف شد ، “صدقه عمر را زیاد می کند” .
.

.

.

تو دفتر نقاشیهام رنگ چشاتو کم دارم / بی معرفت نگام بکن فقط نگاتو کم دارم
.

.

.
هرقدر رفاقت بکنم می ارزی / اظهار صداقت بکنم می ارزی / آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست / صدبار که یادت بکنم می ارزی .
.

.

.

هنوز هم نمیدانم اینجا چه فصلیست ، که من کال ماندم و به تو نمی رسم !
.

.

.

چون خیالت همه شب مونس و دمساز من است ، شرم دارم که شکایت کنم از “تنهایی” .
.

.

.

ماه من ، نماز آیات می خوانم ، وقتی گرفته ای !

.

.

.

خداوند پرسید : میخوری یا میبری ؟ گفتم میخورم ، اما افسوس که نمیدانستم لذت ها را میبرند و غصه ها را میخورند !

نظرات شما عزیزان: