ای اشک دوباره در دلم درد شدی تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی
از کودکی ام هر آنزمان خواستمت گفتند دگر گریه نکن مرد شدی

.

.

.

به چشم كم مبين بر آه من در خسته جاني هم
فلك را مي توانم زد بهم در ناتواني همه
شدم رنجور و خونين دل ندانم عاقبت با من
چه خواهد كرد اشك سرخ و رنگ زعفراني هم

.

.

رفيقان يك به يك در خاك رفتند
بسا شاد و بسا غمناك رفتند
چو بايد عاقبت رفتن از اين دشت
خوشا آنان كه چون گل پاك رفتند

.

.

.

رها کردی غم بی رنگی ام را

دل ساحل نشين سنگی ام را

دوبيتی هم اگر باشی از امشب

نمی بخشم به تو دلتنگی ام را

.

.

.

گويند که هم صحبتی حور خوش است
هجران و وصال و عشق پر شور خوش است

اما من از عشق و وصل تو فهميدم
((آواز دهل شنيدن از دور خوش است))

.

.

.

به نسیمی همه ی راه به هم میریزد
کی دل سنگ تورا اه به هم میریزد
سنگ در برکه میاندازم و می پندارم
با همین سنگ زدن ماه به هم میریزد

.

.

.

از طعنه جاهلان نخواهم ترسيد
بر خنده اين زمانه خواهم خنديد

من بر سر عشق پاک خود ميمانم
((تا کور شود هر آنکه نتواند ديد))

.

.

.

جوال سيم و زر مى‏خواهم امشب‏

كليد قفل و در مى‏خواهم امشب‏

دلم تنگه براى كوه و صحرا

خدايا بال و پر مى‏خواهم امشب‏

.

.

.

شب تاریک و سنگستان موم است
قدح از دست مو افتاد ونشکست
نگهدارنده اش نیکو نگه داشت
وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

.

.

.

ترسم آخر زغم عشق تو دیوانه شوم،

بیخود از خود شوم و راهی میخانه شوم،

آنقدر باده بنوشم که شوم مست و خراب،

نه دگر دوست شناسم نه دگر جام شراب.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: