من و این درد آشنای همیم
مرهم زخم هم,دوای همیم
پیچک وشاخ سبز احساسیم
که در این باغ ازبرای همیم
سخن از ترک گفتن آسان نیست
مبتلای هم و بلای همیم
در قفس گر چه عمر می گذرد
بلبل طبع با صفای همیم
هر غزل خنجری است بردل خون
درد زخمان بی شفای همیم
من و و ترس از خیال بی تو شدن
در تظاهر که دل رضای همیم
صحبت از رفتن و آمد و دیدم
هر یکی زودتر فدای همیم
صحبت از رفتن و آمد و دیدم 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: