سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت 
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت 
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت 
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت 
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت 
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت 
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: