دلم برای تنهایی میسوزد چرا هیچکس او را دوست ندارد مگر او چه گناهی کرده که تنها شده

جرم تنهایی چیست که هیچکس او را نمیخواهد دیشب تنهایی از اتاقم گذشت دنبالش دویدم ولی

او رفته بود.تنهای تنها نیمه شب او را مرده کنار حوض خانه پیدا کردم از گریه چشمانش قرمز

بود برایش گریستم آخر او از تنهایی مرده بود تنهایی مردو من تنها تر شدم....

.

 آرزويم اين است نرود اشك در چشم تو هرگز مگر از شوق زياد......نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز........و به اندازه ي هر روز تو عاشق باشي........عاشق آنكه تو را مي خواهد.......و به لبخند تو از خويش رها مي گردد......... و ترا دوست بدارد به همان اندازه كه دلت مي خواهد

.

دير آمدی
 تمام شده ام ديگر
 بس كه بلعيده ام اندوه نبودت را...
 هنوز اما همانند حاتم ام
 می بخشمت
 با آنكه هزار شب بی خوابی
 طلب دارم از تو!!!

.

 جاده ي خوشبختي در دست تعميره ! دور بزن برگرد اين اسمش تقديره

.

گاه گاهی که دلم می گیرد به تو می اندیشم خوب در یادم هست چه شبی بود آن شب! تو همان نوگل دیرینه و من برگ زردی که فتاده است به خاک و من اندر عجب این دیدار که تو بعد از سال ها هم چنان زیبایی! کاش می دانستی که چه کردی با من در همان لحظه که لبریز ز شوقت بودم چشم بر گرداندی و مرا سوزاندی

.

سيب سرخي رابه من بخشيد رفت ساقه سبزدلم راچيد رفت عاشقي هاي مراباورنکرد عاقبت برعشق من خنديدرفت اشک درچشمان سردم حلقه زد بي مروت اشکهايم راديد رفت

.

هر کسي هم نفسم شد دست آخر قفسم شد من ساده به خيالم که همه کار و کسم شد

.

گرفته اين روزا غم خونه كرده تو صدام
 بارون غصه انگاري مي باره تو ترانه هام
 دل بيا بريم
 از عشق ديگه نگيم
 درد عشقي كه كشيدم جز خدا به كسي نگيم

.

شمع داني به دم مرگ به پروانه چه گفت؟ گفت اي عاشق بيچاره فراموش شوي... سوخت پروانه ولي خوب جوابش را داد گفت طولي نکشد نيز تو خاموش شوي

.

ببار ای باران ، ببار که غم از دلم رفتنی نیست،
 اشکهای روی گونه ام دیدنی نیست.
 ببار ای باران که این تنهایی تمام شدنی نیست،
 آن لحظه های زیبا تکرار شدنی نیست.
 ببار ای باران که شعر تلخ جدایی خواندنی نیست ،
 غم تلخی که در سینه دارم فراموش شدنی نیست .

.

اجازه هست خیال کنم تاآخرش مال منی؟ خیال کنم دل منو با رفتنت نمی شکنی اجازه هست خیال کنم بازم میای می بینمت بااون چشمای مهربون دوباره چشمک میزنی طپش طپش باچشمکت غزل بگم برای تو بااتکا به عشق تو تو زندگی برم جلو

.

آسمون منو تو یه مدته سیاه شده گفتن دوست دارم کم شده کیمیا شده

اون غروری که گذاشته بودیمش یه جای دنج اومده باز توی قلب من وتو خدا شده

اون حسادت هایی که اول طعم عاشقی رو داشت حالا انگار ارزشش قد یه ادعا شده

اون دسا که داده بودیم توی رویامون به هم تقصیر کیه نمی دونم ولی رها شده

ما قرار نبود مثل بقیه زندگی کنیم چرا حرف هامون مث تموم آدما شده

گنبد عشق منو تو ضریحاش طلایی بود طلا ها ریخته و جنس گنبدا بلا شده

.

سلام به نازنینی كه دیروز عاشقی مان را بیش از غرورش دوست داشت و امروز كه غرورش را بیش از من دوست دارد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: