تو را نفس كشيدم و به گريه با تو ساختم
چه دير عاشقت شدم چه ديرتر شناختم

.

.

.

تو با مني و بي توأم ببين چه گريه آوره
سكوت کن سکوت کن سكوت حرف آخره 

.

.

.

ببين چه سرد و بي صدا ببين چه صاف و ساده ام
گلي كه دوست داشتم به دست باد داده ام

.

.

.

بمون كه بي تو زندگي تقاص اشتباهمه
عذاب دوست داشتن تلافي گناهمه

.

.

.

با قلم خط می کشم برروی برگ زندگی
با غروب سینه ام اینگونه دعوا می کنم

.

.

.

ای دل شوریده عهدی کرده‌ای
تازه گردان چند داری در تعب
برگشادی بر دلم اسرار عشق
گر نبودی در میان ترک ادب

.

.

.

مرغ دل در قفس سینه ز شوق
می‌کند قصد به پرواز امشب
دانه از مرغ دلم باز مگیر
که شد از بانگ تو دمساز امشب

.

.

.

تو چو شمعی و جهان از تو چو روز
من چو پروانه‌ی جانباز امشب
همچو پروانه به پای افتادم
سر ازین بیش میفراز امشب ..

.

.

.

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

.

.

.

 تا دلبرم او باشد دل بر دگری ننهم .... تا غم خورم او باشد غمخوار نخواهم شد

.

.

.

دوست می​دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را...

"سعدی"

.

.

.

از آنزمان که بر این آستان نهادم روی.......... فراز مسند خورشید تکیه گاه منست


حافظ

.

.

.

نیستی و زود دیـر می شوم لحظه لحظه بی تو پیر می شوم
نیستی و باز تــازه می شود درد و داغ های بی شمــار من

.

.

.

دوست دارم که به پا بوسی باران بروم
آسمان گفته که پا روی پرم نگذارید

.

.

.

می سوزد استخوان من ودم زدن خطاست
آتش بیاورید که مرحم زدن خطاست

.

.

.

منزل آسایش من محو در خود گشتن است .... گردبادی می تواند راهبر باشد مرا

صائب 

نظرات شما عزیزان: